چکیده:
 
سایش تایرها و لنت ترمز و سطح جاده ذرات بسیارریز پلاستیکی را از آنها جدا و در هوا پخش می‌کند که باعث آلودگی هوا و آب (از طرق باران) می‌شود که برای محیط زیست و موجودات آبزی مضر است. یکی از راه حل‌ها این است که خودروها حتی الامکان با سرعت ثابت حرکت کنند.
 
تعداد کلمات: 704   /    تخمین زمان مطالعه:  4  دقیقه

 

مترجم: حمید وثیق زاده انصاری

توضیح تصویر: یک تحقیق جدید می‌گوید ساییدگی و پارگی تایرها، لنت‌های ترمز، و سطوح جاده میکروپلاستیک‌های مضری از خود به جای می‌گذارد که در هوا به چرخ در می‌آیند.

تایر ماشین‌ها و لنت ترمز آنها همزمان با استفاده از آنها ساییده می‌شوند. سطوح جاده نیز ساییده می‌شوند. همه این‌ها لاستیک مصنوعی و مواد دیگر را در هوا پخش می‌کنند. و این گونه نیست که آنها فقط به راحتی ناپدید شوند. آنها در فرم ذراتی کوچک متوقف هستند. بسیاری از آنها به اندازه کافی سبک هستند تا بتوانند در هوا شناور شوند. در واقع، یک مطالعه جدید نشان داد که تقریباً نه تا از هر ده ذره کوچک که از هوای اطراف سه بزرگ راه شلوغ نمونه برداری شدند از تایر وسایل نقلیه، سیستم‌های ترمز و خودِ جاده‌ها می‌آمدند.
محققان این ذرات را به عنوان میکروپلاستیک طبقه بندی می‌کنند. (در واقع، تمام مواد واقعاً از پلاستیک ساخته نشده‌اند.)
این ذرات به وسیله باد دمیده می‌شوند و بعداً توسط باران به سمت آبراهه‌هایی که به اقیانوس هدایت می‌شوند، شسته می‌شوند. رتو گیِر می‌گوید، در آن جا، این خرده‌ها می‌توانند به حیوانات آبزی و اکوسیستم‌های شکننده آسیب برسانند. او دانشمند محیط زیست در دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا است.
او یافته های خود را چندی پیش در نشست سالیانه انجمن زمین شناسی آمریکا ارائه داد. این تحقیق در ایندیاناپولیس انجام شده است. تحقیقات قبلی تخمین زده بود که حدود 30 درصد (به حجم) از میکروپلاستیک‌ها که اقیانوس‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها را آلوده می‌کنند از سایش تایر می‌آیند.
هنگامی که صحبت از آلودگی ایجاد شده توسط وسیله نقلیه می‌شود، اکثر مردم تمایل دارند به آن چه که از اگزوز خودرو بیرون می‌آید فکر کنند. مثلاً دی اکسید کربن یا CO2 که با سوختن سوخت منتشر می‌شود، به ذهن متبادر می‌شود. این مواد شیمیایی منابع عمده آسیب زیست محیطی هستند. بنابراین سازندگان ماشین در حال کار بر روی قطع جریان هر چه بیشتر آلودگی‌هایی که از خودرو به بیرون پمپ می‌شود هستند. Gieré می‌گوید: "ما همه می‌خواهیم میزان انتشار CO2 را از اگزوز خودرو کاهش دهیم." "اما شما نمی توانید سایش تایر را متوقف کنید." (دی اکسید کربن (یا CO2) یک گاز بی رنگ و بدون بو است که توسط تمام حیوانات تولید می‌شود زمانی که اکسیژن آنها در معرض واکنش با غذاهای غنی از کربن که آنها خورده اند قرار می‌گیرد. دی اکسید کربن همچنین هنگامی که مواد آلی (از جمله سوخت های فسیلی مانند نفت و گاز) سوزانده می‌شوند  آزاد می‌شود. دی اکسید کربن به عنوان یک گاز گل خانه‌ای عمل می‌کند و گرما را در جو زمین به دام می‌اندازد. گیاهان در طی فتوسنتز، دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل می‌کنند، و این فرایندی است که آنها برای تولید مواد غذایی خود استفاده می‌کنند.)
تراکم ترافیک مشکل را بدتر می‌کند. محققان دریافتند که وسایل نقلیه که در سرعتهای ثابت حرکت می‌کنند لازم ندارند زیاد از ترمز استفاده کنند، و این به این معنی است که ذرات کمتری تولید می‌کنند.
برخی از موادی که اتومبیل‌ها و جاده‌ها بیرون می‌دهند به سختی قابل شناسایی هستند. این به این دلیل است که آنها در گرد و غبار و دیگر ذرات ریزتر خرده‌ها پوشانده می‌شوند. جان وینشتاین که یک متخصص سم شناسی محیط زیست است می‌گوید: "این ذرات، دزدکی هستند."
تیم Gieré بیش از 500 ذره کوچک موجود در هوای اطراف بزرگراه‌های آلمان را تجزیه و تحلیل کرد. محققان از یک میکروسکوپ الکترونی روبشی برای کشف این که هر ذره از چه ساخته شده است استفاده کردند.این میکروسکوپ، سطح یک ماده را با پرتوی از الکترون‌ها اسکن می‌کند. هنگامی که الکترونها به سطح ماده برخورد می‌کنند، مقداری از انرژی آنها به ماده منتقل می‌شود. این ماده با انتشار اشعه ایکس عکس العمل نشان می‌دهد. (میکروسکوپ الکترونی میکروسکوپی با وضوح و بزرگنمایی زیاد است که از الکترونها به جای نور استفاده می‌کند تا یک شیء را به صورت قابل تشخیص مصور کند.)
مواد شیمیایی مختلف به شیوه‌های مختلف عکس العمل نشان می‌دهند. بنابراین الگوی اشعه ایکس به محققان می‌گوید که نمونه، حاوی کدام ماده شیمیایی است. این روش نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق ذرات در امتداد جاده‌های آلمان متشکل از لاستیک، لنت ترمز و خودِ سطح جاده‌ها هستند.